'Conica'

Jedna z najpopularniejszych odmian świerka białego, znajdująca się powszechnie w sprzedaży w szkółkach i sklepach ogrodniczych, znacznie lepiej znana od samego gatunku. Karłowa, wolno rosnąca forma o regularnym, stożkowatym i gęstym pokroju, znaleziona w naturze w 1904 roku w górach Kanady, w okolicach jeziora Laggan, przez Alfreda Rehdera i Johna Georga Jacka. Rocznie przyrasta do 9 cm, po 10 latach uprawy ma około 1 m wysokości. Stare, 30 letnie okazy osiągają 3,5 m wysokości i 1,5 m średnicy. Czasami tworzy dwa, a nawet trzy wierzchołki, zlewające się w jeden stożek. Pędy cienkie, sztywne, u młodych roślin wzniesione, u starszych ułożone poziomo. Gałązki drobne, liczne, gęsto upakowane, każda zakończona wyraźnym, jasnobrązowym pąkiem szczytowym. Gałązki tworzą jednolitą, nierówną powierzchnię odcinającą dostęp do wnętrza krzewu. Igły jasnozielone, cienkie, krótkie, 1-1,5 cm długości, osadzone wokół pędów, miękkie, delikatnie kłujące. Odmiana wcześnie rozpoczynająca wegetację. Daje dwa przyrosty, wiosenny w maju i letni w czerwcu lub na przełomie lipca. Młode przyrosty soczyście zielone. Dojrzałe igły pozostają dosyć jasne. Szyszek nie zawiązuje.  Roślina łatwa w uprawie, polecana do sadzenia na glebach zasobnych w składniki pokarmowe, stale wilgotnych, przepuszczalnych, lekko kwaśnych, na stanowiskach słonecznych. Odmiana odporna na mróz. W bezśnieżne zimy zaleca się osłanianie krzewów od strony południowej stroiszem, cieniówką lub agrowłókniną. Lekkie okrycie zabezpieczy igły przed wysychaniem w mroźne, słoneczne dni. Najczęściej igły wysychają od strony nasłonecznionej, wówczas wraz z nadejściem wiosny żółkną i opadają. Podobne objawy może spowodować żerowanie przędziorka sosnowca pod koniec wiosny lub latem. Odmiana o szerokim zastosowaniu, zarówno w małych ogrodach prywatnych, przydomowych, jak i w okazałych założeniach ogrodowych, w zieleni miejskiej (jednak z dala od ulic), osiedlowej, w parkach. Doskonale nadaje się do sadzenia w alpinariach, wzdłuż podjazdów lub ścieżek prowadzących od furtki do drzwi wejściowych, na rabatach z roślinami iglastymi lub na wrzosowiskach. Może być uprawiana w pojemnikach ustawianych w miejscach reprezentacyjnych. W okresie Bożego Narodzenia może służyć za oryginalną choinkę.

autorzy opisu tekstowego: Wiesław Szydło; Związek Szkółkarzy Polskich